DİNLEDEBİYAT
Atın yiğidi kendine kamçı vurdurmaz.
Batı edebiyatı Rus ve Amerikan ve Avrupalı milletlere ait olan edebiyat anlayışlarına verilen genel bir addır. Batı edebiyatını aşama aşama anlatmak gerekirse ilk olarak klasik Batı edebiyatından başlamak uygun olacaktır:
Klâsik Batı Edebiyatı
Klasik Batı edebiyatını Yunan ve Latin edebiyatları oluşturur. İlk olarak Yunan edebyatını inceleyelim:
YUNAN EDEBİYATI
M.Ö. IX-VIII. yüzyıllarda Homeros ve Hesiodos epik şiir alanında karşımıza çıkar. Şiirleri vezinlidir ancak kafiye yoktur.
Homeros günümüzde hem Yunan hem de Dünya edebiyatının en ünlü destan şairlerinden birisi olarak bilinir. İonia'lıdır( İzmir'de )
M.Ö. IX. yüzyılda yaşamıştır. İlyada ve Odysseia adlı iki destanı vardır.
İlyada destanında, Yunanlıların Troia'lılarla 10 yıl savaşıp, sonunda onları yenmeleri anlatılır.
Odysseia destanında ise İthaka adasının kralı olan Odysseus'un 10 yıl süren Troia Savaşı dönüşünde yolda karşılaştığı olaylar ve ülkesine döndüğünde kendisinin yokluğunda olan bitenler anlatılır.
Bu destanlarda mitolojik tanrıların insanlarla olan ilişkileri işlenir.
Hesiodos M.Ö.VIII. yüzyılda Askra kasabasında yaşamıştır. Didaktik şiirin kurucularındandır. Hak, adalet, iyilik, çalışkanlık gib ikonuları işlemiştir. İki eseri vardır: İşler ve Günahlar, Theogonia
M.Ö. VI. yy. da yaşamış olan Sappho, lirik şiir alanında karşımıza çıkar. 170 parçadan oluşan şiirlerinde en çok aşk temasını işlemiştir.
M.Ö. VI. yy.da yaşamış olan Aisopos (Ezop), tanrı Apollon'a karşı geldiği öldürülen bir sanatçıdır. Doğu ülkelerine seyehate gitmiş, öğrendiklerinden, gözlemlerinden düzyazı tarzında fabllar yazmıştır. Tek eseriı Fabllar'dır. Fabl türünün kurucusudur.
.
Aiskhylos (M.Ö. 525-456), kendi döneminin en büyük tragedya şairidir. Tragedyanın aktör sayısını ikiye çıkararak, koro yerine diyaloğu ön plâna geçirmiştir. Maske, aktörün yüzünü saklayan bir alet olmaktan çıkıp, onun karakterini de yansıtır olmuştur. Eserlerinde tanrıların belirleyici gücüne önem vermiştir.
Varlığı bilinen tregedyaları: Yalvaran Kızlar Persler, Thebai'ye Karşı Yediler, Zincire Vurulmuş Prometheus, Oresteia trilogia, Agamemnon, Kheephoroi, Eeumenides.
Sophokles (M.Ö. 495-406) de tragedyayı geliştirerek oyuncu sayısını 3'e, korodaki şarkıcıların sayısını da 12'den 15'e çıkarmış; trilogia denilen üçleme yazma biçimini kaldırmıştır. Tanrılara boyun eğme yerine onlara başkaldıran tiplemelere yer verir. Günümüze ulaşan eserleri: Kral Oidipus, Oidipus Kolonos'ta,Antigone, Aias, Elektra, Trakhisli Kadınlar ve Philoktetes
Euripides (M.Ö. 480-406), insanın kendi kendisiyle olan mücadelesine yer vermiştir. Günümüze ulaşan eserleri: Medeia, Hippolytos, İphigeneia Aulis'te, phigeneia Tauris'te, Orestes, Elektra, Hekabe, Andromakhe.
Aristophanes (M.Ö. 445-385) 'tir. gelenekçi bir anlayışa sahip olup sanat, siyaset ve felsefe alanlarında yapılan yeniliklere ve yenilikçilere saldırmıştır. İlk büyük komedi sanatçısıdır. Günümüze ulaşan eserleri: Atlılar, Eşek Arıları, Kuşlar, Kurbağalar, Bulutlar, Barış, Lysistrate.
Theokritos (M.Ö. III. yy.) pastoral nazım türünün kurucusu sayılır. yazdığı kısa şiirlerinde doğa sevgisini işlemiştir. Şiirlerine Eidyllia (kısa şiirler) adı verilmiştir.
Herodotos (M.Ö. 482-425), tarih türünün kurucusudur. Tarih adlı eserinde gezdiği ülkeler ve halkları hakkında bilgi vermiştir.
Demosthenes, hitabet türünde(M.Ö. 385-322); Sokrates (M.Ö. 470-399), Eflatun (M.Ö.429-347) ve Aristoteles (M.Ö. 384-322) felsefede dönemin önde gelen isimlerindendir.
LATİN EDEBİYATI
Romalıların Yunanistan'ı M.Ö. 250'li yıllarda ele geçirmesinin ardından Lâtin edebiyatı, Yunan edebiyatından etkilenmiştir. Bu etkilenme daha çok Yunan edebiyatını taklidi ile olmuştur.
Ennius (M.Ö. 240-170), ilk tragedya sanatçılarındandır.
Plautus (M. Ö.184) ve Terentius (M.Ö. 159) komedya
Lucretius (M.Ö. 98-53) didaktik nazım,
Catullus (M.Ö. 78-54) lirik nazım türünde,
Vergilius (M.Ö. 70-19) pastoral, epik ve didaktik nazım,
Horatius (M.Ö. 64-8) lirik ve didaktik nazım,
Ovidius (M.Ö. 43-M.S.18) lirik nazım türlerinde ve mitolojide,
Cicero (M.Ö.106-43) hitabet türünde,
Sallustius (M.Ö. 86-34), Titus Livius (M.Ö. 59-M.S. 19) ve Tacitus (54-129) tarih yazıcılığında,
Seneca (M.Ö. 4-M.S. 65) da felsefe ve tragedyada alanında bilinen sanatçılardır.
ALMAN EDEBİYATI
Luther (1483-1546) İncil'i Latinceden Almancaya ççevirmiştir. Bu olay Alman edebiyatının gelişmesine büyük etki etmiştir.
Alman Edebiyatı'ın Dönemleri:
Romantik (Coşumcu) Dönem Alman Edebiyatı
Goethe (1749-1832), şiir ve romanlarıyla tanınmıştır. Romantizm akımını başarılı bir şekilde temsil etmiştir.
Belli başlı şiirleri: Roma Eyejileri ve Divan adlı
En önemli tiyatro eseri Faust, en önemli romanı da Genç Werther'in Acıları.
Schiller (1759-1805), Schlegel Kardeşler (Wilhelm 1767-1845, Friedrich 1772-1829), Heine (1798-1856) diğer romantik şairlerdir.
Hoffmann (1776-1822) romantik roman, Kleist (1777-1811) ve Hebbel (1813-1883) romantik tiyatroculardır.
Realist Dönemde Alman Edebiyatı
Fontaine (1819-1898), Storm (1817-1888), Hauptmann (1862-1946) gerçekçi yazarlardandır.
20. Yüzyıl Alman Edebiyatı
Şiir türünde Rainer Maria Rilke(1875-1926)'dir. Aşk, ölüm, tabiat gibi temaları işlemiştir. Lirik bir üslûbu benimsemiş ve Alman halk şarkıları geleneğinden yararlanmıştır.
Roman türünde Thomas Mann (1875-1955), Hesse (1877), tiyatro türünde ise Brecht (1898-1956) bu dönemin tanınmış yazarlarıdır.
20. Yüzyıl Avusturya Edebiyatı
Franz Kafka (1883-1924)' bu dönemin en ünlü yazarıdır. İnsanın saçma ve kötü bir dünyadaki trajedisine, bunalımlarına, kişinin çağına, ailesine, işine yabancılaşması temalarına yer vermiştir. Değişim (1915), Hüküm (1916), Ceza Sömürgesi (1919), Bir Taşra Doktoru (1920), Dava, Şato, Amerika en bilinen eserleridir.
AMERİKAN EDEBİYATI
3 Dönemde inceleyebiliriz:
Romantik Dönem Amerikan Edebiyatı
Herman Melville (1819-1891) Moby Dick romanlarıyla ,
Edgar A. Poe (1809-1849) ve Walt Whitman (1816-1892) şiirde,
şiir ve denemeleriyle R. W. Emerson (1803-1882) bu dönemin tanınmış romantik sanatçılarıdır.
Gerçekçi Dönem Amerikan Edebiyatı
Nathaniel Hawthorne (1804-1864) romantizmi ve gerçekçiliği eserlerinde dengeli biçimde kullanmıştır.
Bu akımı sürüdüren diğer yazarlar Hanry James (1843-1916), Louise May Alcott (1832-1898)'tur.
20. Yüzyıl Amerikan Edebiyatı
Mark Twain (1835-1910), Tom Sawyer'in Maceraları(1876), Missisippi'de Hayat (1833) gibi eserlerinde daha çok mizahî bir üslûbu benimsemiştir.
O'henry (1862-1910) kısa hikâye türünde tanınmıştır.
Jack London (1876-1916), Vahşetin Çağrısı (1903), Uçurum Halkı (1903) ve Martin Eden (1909) gibi romanlarının konularını daha çok kendi yaşantılarından ya da çevresinden almıştır.
John Steinbeck (1902-1968), toplumcu gerçekçidir. Daha çok California çevresinde yoksul ve sömürülmüş kitlelerin, işçilerin sorunlarına, bireysel ve sosyal dünyalarına eğilmiştir. Kenar Mahalle (1935), Farelere ve İnsanlara Dair (1937), Gazap Üzümleri (1939), Sardalya Sokağı (1945).
Ernest Hemingway (1898-1961) de sömürülen insanların sorunları, zulüme boyun bükmeme gibi konuların yanında tabiat konularını da işlemiştir. . En bilinen eserleri: Bahar Selleri (1926), Güneş Gene Doğar (1926), Silâhlara Veda (1929), Çanlar Kimin İçin Çalıyor (1940), İhtiyar Adam ve Deniz (1953).
Ezra Pound (1885-1972) tüm dünya milletlerinin kültürlerinden yararlanma yoluna gitmiş ve imgecilik (imajizm) akımının öncüleri arasında bir şairdir.
FRANSIZ EDEBİYATI
5 Dönemde inceleyebiliriz:
Rönesans Dönemi Fransız Edebiyatı
Villon, Rönesans'a geçiş süreci içinde yaşamış şairdir.
Küçük Vasiyetname ve Büyük Vasiyetname 2 önemli eseridir.
XVI. yüzyıla kadar Fransa'da edebiyat dili latince idi. Bu yy.'da ise La Pleiade adındaki edebiyat okulunu kuran yedi şair Fransızcayı edebiyat dili olarak kullanmaya başladı. Bunlardan en önde geleni Ronsard (1524-1585)'dır. Başlıca eserleri Aşklar, Odlar, Egloglar adlarını taşır.
Rabelais (1490-1553)' önde gelen romancılardandır. Gargantua ve Pantagruel adlı romanları ünlüdür.
Montaigne (1533-1592)' Denemeler'i ile gelenek ve din düşüncesinden bağımsız olan insan düşüncesini ortaya koyması ile bir çığır açmıştır.
Klâsik Dönem Fransız Edebiyatı
Pierre Corneille (1606-1684), Klâsisizmin ilkelerine uyan ilk büyük tragedya şairidir. Le Cid, Horace, Cinnave Polyeucte eserleridir.
Jean Racine (1639-699)' bu dönemin 2. büyük tragedya yazarıdır. r. Başlıca eserleri And Romaque, İphigenie, Phedre'dir.
Moliere (1622-1673) ise komedya alanında toplum ve insandaki gülünç âdetleri, çirkin ve kötü huyları, kusurları sergileyerek, güldürerek düşündürmeyi, eğlendirerek öğretmeyi amaç edinmiştir. Belli başlı eserleri: Gülünç Kibarlar, Kadınlar Mektebi, Zorla Evlenme, Tartuffe, Don Juan, Zoraki Hekim,Cimri, Hastalık Hastası.
La Fontaine (1621-1695) özellikle Aisopos'tan yararlanarak yazdığı fabllarıyla ünlüdür. En önemli eseri Fabllar'dır.
La Rochefoucauld (1613-1680) özdeyiş (vecize),
Boileau (1636-1711) eleştiri türünün,
Descartes(1596-1650) ve Pascal(1623-1662) felsefe alanının en önemli isimleridir.
Romantik Dönem Fransız Edebiyatı
Victor Hugo (1802-1885)'bu dönemin en bilinen sanatçısıdır. Cromwell adlı dramının önsözünde romantizmin temel ilkelerini ortaya koymuştur. Şiir, roman ve oyunlarında tabiat, özgürlük, vatan, milliyetçilik gibi temalara yer vermiştir. Sefiller adlı romanında seçkin sınıftan olmayan halktan ve toplum dışında kalmış insanların da dünyalarına, duygu ve düşüncelerine yer vermiştir.
Lamartine (1790-1869) ve Musset (1810-1857) de şiir türünde etkili olmuş şairlerdendirler.
Gerçekçi Dönem Fransız Edebiyatı
Honore de Balzac (1799-1850) (realizmin) müjdecisi olarak bilinir. Balzac, eserlerindeki kişileri ayrıntıları ile ele alıp eleştirisel bir yaklaşım sergilemiştir.
En önemli romanları: Goriot Baba ve Vadideki Zambak'tır.
Henri Beyle(Stendhal) (1783-1842)'dir. Stendhall mahlasıdır. Gördüklerini olduğu gibi, süslemeden yalın bir dil ve üslûpla aktarmıştır. İnsanı içinde yaşadığı sosyal çevreden koparmadan vermiştir. Başlıca romanları: Kırmızı ve Siyah, Parma Manastırı.
BATI EDEBİYATI
Gustave Flaubert (1821-1880), Gözlemlerini kendi duygu ve düşüncelerine yer vermeden sergilemeye, hayatı olduğu gibi aktarmaya çalışmıştır.. En önemli romanı Madam Bovary'dir.
Guy de Maupassant (1850-1893) Küçük hikâye türünde gerçekçi ürünler vermiştir. Klâsik kurguya dayalı "Maupassant tarzı hikâye" denilen bir giriş, gelişme ve sonuç bölümlerinden oluşan olaya dayalı hikaye türünü geliştirmiştir.
Emile Zola (1840-1902), Deneysel olguculuğunu edebiyata uyarlamış, natüralizm anlayışını başlatmıştır. Bir kişinin karakterinde, kimlik ve kişiliğinde doğuştan getirdiği biyolojik ve fizyolojik özelliklerinin yanında sosyal çevresinden aldığı eğitim ve kültür de belirleyici rol oynar. Zola'nın bu yöntemi uyguladığı Meyhane, Germinal gibi eserler deneysel roman örneklerindendir.
Charles Baudehireise sembolizmin ve gerçeküstücülüğün öncüsüdür.
20. Yüzyıl Fransız Edebiyatı
Jean Paul Sartre (1905-1980), Özgürlük kavramını işlemiş, insan özgürlüğünün yasak ve yasalarla sınırlandırılamayacağını öne sürmüştür. Başlıca eserleri: romanda Bulantı , Özgürlük Yolları; hikâyede Duvar ; Oyun: Sinekler , Saygılı Yosma, Kirli Eller
Albert Camus (1913-1960) İnsanın içinde yaşadığı evren saçma, mantıksız, akıldışı ve anlamsız bir yapıya sahip olduğu için insan hayatı da saçmadır. İnsan hayatının anlamı, ancak saçmalık ve haksızlıklara başkaldırarak ortaya çıkar. İnsan salt doğruluk, iyilik, dostluk, barış, adalet için yaşamalıdır görüşündedir.
Başlıca eserleri romanda: Yabancı , Veba, Düşüş; tiyatroda: Yanlışlık , Caligula' dır.
Simone de Beauvoir (1908-1986), Kadının sosyal, siyasî ve cinsel sorunları üzerinde durmuştur. Aynı zamanda feminist hareketin de öncülerindendir. En önemli eserleri: Konuk Kız (1943), Mandarenler (1954).
Andre Malraux (1901-1976), Olumsuz koşulların hâkim olduğu güler yüzlü cehenneminde insanın yalnızlığını, kaderiyle baş başa kaldığı dramatik macerasını anlatır. En bilinen eserleri: İnsanlık Durumu, Büyük Yol, Umut, Melekle Savaş
İSPANYOL EDEBİYATI
Rönesans Dönemi İspanyol Edebiyatı
Rojas, (1499 ve 1526) Celestina romanı ile tanınır.
Cervantes (1547-1616) Don Kişot (1605) adlı romanı modern romanın başlangıcı kabul edilir. Gerçekle hayalin çatışması temeline kuruludur roman.
Lope de Vega (1562-1635) tiyatro alanında en önemli isimdir.
Gerçekçi Dönem İspanyol Edebiyatı
Miguel de Unamuno (1864-1936)' en önemli yazarıdır bu dönemin. Realisttir. . Yaşamanın amacı, insanın sonsuzluk ve ölümsüzlük arzusu gibi temalara ağırlık vermiştir. Sis adlı ile tanınmıştır.
20. Yüzyıl İspanyol Edebiyatı
Juan Ramon Jimenez (1881) ve Federico Garcia Lorca (1899-1936)' bu dönemin 2 önemli şairidir.
Jimenez'in şiirlerinde eski Endülüs İslâm uygarlığından, Lorca ise halk kültür ve edebiyatından, folklordan yararlanmıştır.
İNGİLİZ EDEBİYATI
Rönesans Dönemi İngiliz Edebiyatı
Chaucer (1340-1400) İngiliz edebiyatında Rönesans'a zemin hazırlayan yazarlardan birisidir. Canterbury Hikâyeleri adlı eseri ile tanınır.
Shakespeare (1564-1616)Rönesans dönemi İngiliz edebiyatının en önemli tiyatro yazarıdır.
Önemli dramları arasında Romeo ve Juliet, Hamlet, Macbeth, Othello, Kral Lear; en önemli komedyaları arasında da Venedik Taciri,Yanlışlıklar Komedyası sayılabilir.
Marlowe (1564-1593) ve Ben Jonson (1573-1637) da dönemin önemli tiyatro yazarları arasında yer alırlar.
Edmund Spenser (1552-1599) pastoral türde yazdığı şiirlerini Çoban Takvimi, alegorik bir destanını da Peri Kraliçesi adlı eserlerinde topladı.
John Milton (1608-1674)' Tasvir ve ruh çözümlemelerinde başarılıdır. Üslûba önem veriri. En önemli eseri Kaybolmuş Cennet adlı destanı konusunu Tevrat'tan alır.
Bacon (1561-1626)'un en önemli eseri ise Denemeler'dir.
Klâsik Dönem İngiliz Edebiyatı
Drydon (1631-1700) Şiir ve oyunlarıyla
Pope (1688-1744). şiirleri ile bu kısa dönemi temsil ettiler.
Romantik Dönem İngiliz Edebiyatı
Wordsworth (1770-1850), Coleridge (1772-1834) Lord Byron (1788-1824), Shelley (1792-1822) ve Keats (1795-1821) bu akımın başlıca temsilcileri arasında yer alırlar.
20. Yüzyıl İngiliz Edebiyatı
J. Conrad (1857-1941) macera ve deniz romanları yazmıştır.
James Joyce (1882-1941) modern roman tarzının örneklerini vermiştir. Kronolojik zaman akışını değil, insanın bilinçaltının belirlediği zaman sistemini esas almıştır.. Dublinler, Ulysses romanları ile ünlüdür.
V. Woolf (1882-1941) İngiliz kadın roman yazarıdır. bilinç akımı tekniğine başvurmuştur. "Acı" ve "yalnızlık", "kadın sorunları" temalarına ağırlık vermiştir. Romanlarında insan zihninin herhangi bir günde algıladığı şeyleri aktarmaya çalışır. Beli başlı eserleri: Jacob'ın Odası, Perde Arkası, Mrs. Dalloway, Orlando, Dalgalar,...
İTALYAN EDEBİYATI
Rönesans Döneminde İtalyan Edebiyatı
Dante (1265-1321) Yazı dilini halkın diliyle oluşturmuş olan Dante, İtalyan edebiyatının kurucusu olarak kabul edilir.
Petrarca (1304-1374) Rönesans'ın ilk temsilcilerinden biridir. Şiirleri Canzoniere (Türküler) adı altında toplanmıştır. Bunların çoğu sone tarzındadır.
Boccacio (1313-1375), küçük hikâye tarzının önde gelen bir yazarıdır. Hikâyelerinde insanın sorunlarına, insanların türlü durumlarına: tutku, öfke, sevinç, kötülük gibi değişik boyutlarına yer vermiştir. Başlıca eseri Decameron (On Gün) adını taşır. Bu kitabında veba hastalığından kaçıp sığındıkları evde on kişinin anlatmış olduğu yüz hikâye yer alır.
Ariosto (1474-1533) ve Tasso (1544-1595) destan türünün iki önemli ismidir. Konularını Ortaçağdan almış olmalarına rağmen işleyiş, şekil ve teknik bakımından klâsik kurallara bağlı kalmış, Yunan ve Lâtin edebiyatlarını örnek almışlardır. Ariosto'nın Çılgın Orlondo, Tasso'nun Kutarılmış Kudüs adlı destanları ünlüdür.
Macchiavelli(1469-1527) siyaset alanındaki görüşleri ile ünlüdür. Prens adlı eseri ile tanınır.
Klâsik Dönemde İtalyan Edebiyatı
XVII. yüzyılda girdiği gerileme döneminin ardından, İtalyan edebiyatında 18. yüz-yılda klâsisizmin etkileri kendini gösterir. Klâsisizme bağlı ürün veren üç önemli sanatçı vardır: Goldoni (1707-1793) komedya, Alfieri (1749-1803) tragedya, Parini (1729-1799) ise yergi türünde yazmışlardır.
Romantik Dönemde İtalyan Edebiyatı
Carlo Goldoni(1707-1793)komedide, Alessandro Manzoni(1785-1873), romanda, Silvio Pellico(1788-1854), anı türünde ve Giacoma Leopardi (1798-1837) şiirde başlıca romantik sanatçılardandır.
20. Yüzyıl İtalyan Edebiyatı
Fillippo Marinetti fütürizm akımının kurucusudur.
Alberto Morario, yapıtlarında genel olarak orta sınıfı işlemiştir.
RUS EDEBİYATI
Klâsik Dönem Rus Edebiyatı
Kantemir (1708-1744) ve Lomonosov (1711-1765) şiir türünde, Krilov (1768-1844)fabl türünde, Fonvizin (1744-1792) de komedi türünde eserler vermiştir.
Romantik Dönem Rus Edebiyatı
Puşkin (1799-1837), romantizmi (coşumculuk) Rus halkının yaşamından yerel renkler alarak zenginleştirmiştir. Ayrıca canlandırdığı kişilikleri eleştirel bir tutumla vermesi; insanın bencilliğini, çıkarcılığını, insan ile toplum arasındaki ilişkiyi anlatması nedeniyle gerçekçiliğin hazırlayıcısı sayılmıştır. En ünlü eserleri Bahçesaray Çeşmesi, Çingeneler, Yüzbaşının Kızı, Maça Kızı'dır.
Gerçekçi Dönem Rus Edebiyatı
Nikoloi Gogol (1809-1852) üslûbuyla toplumunun kokuşmuş, bozulmuş yöntemlerini eleştirmiştir. Müfettiş adlı oyunu ve Ölü Canlar adlı romanı ünlüdür.
Fiodor Mihayloviç Dostoyevski (1822-1881) toplumdan çok, birey olarak insanın ruh dünyasını hem tabiî hem de sosyal çevresi içinde en ince ayrıntılarına kadar sergiler. Psikolojik tahlilleri oldukça başarılıdır. Suç ve Ceza, Karamazov Kardeşler,Ölü Bir Evden Anılar en ünlü romanlarıdır.
Lev Nikoleyeviç Tolstoy(1828-1910), özellikle köylülerin dünyasını yazmıştır. Harp ve Sulh, Anna Karenina, Hacı Murat. başlıca romanlarıdır.
Anton Çehov (1860-1904) Ağırlıklı olarak hikâye ve tiyatro türlerinden eserleri vardır. "Çehov tarzı hikâye" çığırını açmıştır. Giriş, gelişme, sonuç önemsizdir. Bir anı, bir durumu, ortamı, hayatın bir kesitini, olayların en çarpıcı yanını etkili bir şekilde vermeyi amaçlar. Üslûpta şiirsellik ve deneme türünü andıran bir anlatı-mı vardır. "Olay" yerine "durum" öğesine ağırlık verilir. En önemli oyunları Vişne Bahçesi, Vanya Dayı ve Martı'dır.
İvan Turgenyev (1818-1883) ve Maksim Gorki (1868-1936) bu döneme damga vuran diğer realist yazarlardır.
20. Yüzyıl Rus Edebiyatı
Fütürist Mayakovski (1893-1930) bu döneme adını yazdırmış bir sanatçı olmuştur. Nazım Hikmet Mayakovski hayranıdır.
Pasternak (1890-1960); şiirde, Zoşçenko (1895-1958), hikâye ve romanda, Şolohov (1905) ve Soljenitsin (1918) bu dönemin önemli Rus sanatçılarıdır.