DİNLEDEBİYAT

• Farklı konularda şiirler yazılmasına rağmen ortak olan İstanbul Türkçesi’nin esas alınmış olmasıdır.

​

• Genel anlamda bir halka ve Anadolu’ya yöneliş olmuş bu da halk şiirinin dönem edebiyatında kaynak olarak kullanılmasına neden olmuştur.

​

• Ağırlıklı olarak hece ölçüsü kullanılmasına rağmen bu dönem şiirlerinde az da olsa aruz kullanılmıştır.

​

• Milli kültür ve milli tarihle ilgili konular ele alınmıştır.

​

• Anlaşılır ve sade bir üslup kullanılmıştır. Edebi sanatlar ve ağır imgelere pek yer verilmemiştir.

​

• Tam ve zengin uyağın yanında yarım uyak da kullanılmıştır.

​

• Genel anlamda fikirler işlendiği için didaktik özellik gösterir.  Ama bu dönem şiirlerinin tamamı için geçerli değildir.

​

• Ziya Gökalp, Mehmet Emin Yurdakul gibi şairlerin “sade dil ve hece ölçüsüyle” yazdıkları milliyetçi şiirler yazmışlardır.

​

• Saf (öz) şiir anlayışı ile hareket eden Ahmet Haşim, Yahya Kemal güzel şiir yazmanın öncelik olması gerektiğini iade etmişlerdir. Ses ve musiki önemlidir.

​

• Ahmet Haşim Milli Edebiyat Cereyanından hiç etkilenmeden Fecr-i Ati geleneğini Milli Edebiyat döneminde de devam ettirmiştir.

​

• Manzum hikâyelerde toplumsal sorunlar işlenmiş, halkın yaşayışı ve değerleri anlatılmıştır.

​

• Milli Edebiyatçı olmamasına rağmen toplumcu çizgide eser veren Mehmet Akif’in bu dönem manzumeleri oldukça ünlüdür.