DİNLEDEBİYAT
Atın yiğidi kendine kamçı vurdurmaz.
Divan Edebiyatında Şiir Akımları
Sebk-i Hindi
-
Hindistan’da ortaya çıkmış bir akımdır.
-
Türk edebiyatında 17. yy’da görülmüştür.
-
Anlam derinliği için hayal gücünden yaralanılmıştır.
-
Tasavvuf bu tarz şiirlerin ana konusunu oluşturur.
-
Arapça ve Farsça sözcük ve tamlamalarla yüklü, bağlaçlarla örülü ağır bir dil kullanılmıştır.
-
Soyut, güç anlaşılır bir anlatımı vardır.
-
Anlatımlar sanatlı, süslü, soyut ve semboliktir.
-
Naili, Neşati ve Şeyh Galip Sebk-i Hindi akımının en önemli temsilcileridir.
Türkî-i Basit (Sade Türkçe/Mahallileşme) Akımı
-
15.yy’da Necati ile başlamıştır.
-
Günlük yaşayış şiire girmiştir.Halkın anlayışına yaklaşılmıştır.
-
İşlenen konular somutlaştırılmıştır.
-
Günlük konuşma dili, deyim ve atasözleri kullanılmıştır.
-
Nedim türkünün divan edebiyatındaki karşılığı olan şarkıya önem vererek bu akımın en ünlü temsilcisidir.
-
Necati, Baki, Nedim, Şeyhülislam Yahya ve Enderunlu Vasıf bu akımın en önemli temsilcileridir.
Hikemi (Hakimane) Şiir
-
Düşünceye ağırlık veren, okura yol gösteren şiirlerdir.
-
İnsanı, dünyayı, olayları değerlendiren çeşitli konular işlenmiştir.
-
Anlatım kısa ve özlüdür.
-
En önemli temsilcisi Nabi‘dir. Nabi Ekolü olarak da bilinen hikemi şiirlerin önemli diğer temsilcisi 18. yy divan şairlerinden Koca Ragıp Paşa‘dır.