DÄ°NLEDEBÄ°YAT
Atın yiÄŸidi kendine kamçı vurdurmaz.
TEVBE YERÄ°
​
Ebu Said Sa'd İbni Malik İbni Sinan el-Hudri (r.a)'den rivayet edildiğine göre Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
"Sizden önceki kavimlerden bir adam vardı. Tam doksan dokuz kiÅŸiyi öldürmüştü. Yeryüzünün en bilgin adamına sordu, araÅŸtırdı. Ona bir rahibin yolunu gösterdiÂler. Adam rahibin yanına gelerek doksan dokuz kiÅŸiyi öldürdüğünü, bunun tövbesi olup olmadığını sordu. Rahib "Hayır yok" dedi. Bunun üzerine adam rahibi de öldürerek sayıyı yüz'e çıkardı.
Sonra yine yeryüzünün en bilginini sordu. Onâ alim bir kiÅŸinin yolunu gösterdiler. Adam alimin yanına geleÂrek yüz kiÅŸiyi öldürdüğünü, bunun tövbesi olup olmadıÂğını sordu. Alim "Evet" dedi Tevbe ile kul Allah ile kul arasına kim girebilir?
Sen falan yere git. Orada Allah-u Teala'ya kullukta bulunan insanlar vardır. Sen de onlarla birlikte Allah'a ibadet et. Kendi memleketine dönme. Çünkü; orası kötüÂlerin yeridir. Orada kötü insanlar çoktur. Adam anlatılan yere doÄŸru gitmek üzere yola koyulÂdu, tam yolu yarılamıştı ki, ölüm yakasına yapıştı öldü. Rahmet melekleri ile azab melekleri adam hakkında müÂnakaÅŸaya tutuÅŸtular:
- Rahmet melekleri şöyle dedi: Adam tövbe edip kalbinden Allah'a yönelerek geliyordu.
- Azab melekleri ise şöyle dedi: Bu adam bu güne kadar hiçbir amel yapmamıştır. Derken insan suretinde bir melek çıkageldi. Her iki grup melek onu hakem tayin ettiler. Adam (hakem melek) şöyle dedi: "GeldiÄŸi yer ile gitmek istediÄŸi yerin arasını ölçün, hangi taraf daha yakın ise, ona göre muamele yapın. Melekler ölçtüler. Gitmek istediÄŸi yerin daha yalan olduÄŸunu görünce, adamı rahÂmet melekleri aldılar. (Buhari, Müslim)